ضمایر موصولی در انگلیسی

ضمایر موصولی در انگلیسی (relative pronouns) کلماتی هستند که یک بند یا جمله‌واره را به یک اسم یا ضمیر متصل می‌کنند. اگرچه این توضیح در ابتدا شاید مبهم به نظر برسد، ولی در ادامه با ما باشید تا با مثال‌های مختلف با کاربرد ضمایر موصولی آشنا شوید.

جمله واره (clause) یا بند یا جمله ساده مجموعه‌ای از نهاد و گزاره یا همان فاعل، فعل و مفعول است. بندها کنار هم قرار می گیرند و جملات کامل را می‌سازند. برای متصل کردن جمله‌ها و جمله‌واره ها از حرف ربط استفاده می‌شود.

ضمایر موصولی هم می‌توانند به نوعی جمله‌ها و کلمات را به هم متصل کنند. به بیان ساده، کلمات و ضمایر را به جمله‌ای وصل می‌کنند که آنها را توصیف می‌کنند.

لیست ضمایر موصولی

برای آدم‌ها و اشخاص استفاده و جایگزین ضمایر فاعلی می‌شود.	who
جانشین ضمایر مفعولی می‌شود.	whom
مالکیت یا رابطه را نشان می‌دهد.	whose
برای اشخاص و چیزها استفاده می‌شود.	that
برای اشیاء و حیوانات استفاده می‌شود.	which

چطور از ضمایر موصولی استفاده کنیم؟

ضمایر موصولی در انگلیسی دقیقاً بعد از کلمات یا ضمایری که آنها را توصیف می‌کنند می‌آیند. به مثال‌های زیر توجه کنید. ضمایر موصولی با فونت درشت، کلمه یا ضمیری که اطلاعات بیشتری دربارۀ آن داده می‌شود خط‌دار و بند موصولی (که اسم یا ضمیر یا توصیف می‌کند) کج نوشته شده‌اند.

The woman who was driving. زنی که رانندگی می‌کرد

The man whom she married. مردی که با او ازدواج کرد

A woman whose father has died. زنی که پدرش مرده است

I live in a house that is 200 years old. در خانه‌ای زندگی می‌کنم که ۲۰۰ سال عمر دارد

The cup which is on the table. فنجانی که روی میز است

در زبان فارسی ما معادلی برای ضمایر موصولی نداریم و در زمان ترجمه متن، ضمایر موصولی را به صورت “که” (یا که+کلمات دیگر) ترجمه می‌کنیم.

When و Where به عنوان ضمایر موصولی

همانطور که می‌دانید When و Where قید هستند. ولی بعضی مواقع می‌توانند مثل ضمایر موصولی عمل کنند. یعنی جمله‌ای را به یک اسم ربط دهند که اشاره به زمان یا مکان خاصی دارد.

There are times when I hate him. وقت‌هایی هست که من از او متنفرم

This is the place where I hid the key. این جایی است که کلید را در آن مخفی کردم

انواع بند موصولی

گفتیم که بند (جمله‌واره) جمله کوچکی است که بخشی از یک جمله بزرگتر محسوب می‌شود. بند موصولی هم جمله‌ای است که یک کلمه دیگر را توصیف می‌کند. در مثال‌های بالا، بند موصولی با حروف کج یا ایتالیک مشخص شده است.

بر اساس اینکه وجود یک بند موصولی ضروری یا غیر ضروری باشد، بندهای موصولی را به دو دسته تقسیم می‌کنند.

بند موصولی تعریفی (Defining Relative Clause)

اطلاعات مهمی را دربارۀ اسم مورد نظر می‌دهد. چون این اطلاعات مهم هستند امکان حذف آنها وجود ندارد. یعنی بند موصولی تعریفی را نمی‌توان حذف کرد.

This is the dog that was hit by a car.
These are the houses that have been affected.
These are the people who want to buy my car.
Give the funds to someone who needs cancer treatment.
I don’t like people who interrupt me.

بند موصولی غیرتعریفی (Non-defining Relative Clause)

از سوی دیگر برخی مواقع اطلاعاتی ارائه می‌شود که مفید بوده ولی ضروری نیست. یعنی با حذف آنها تغییری در معنای اصلی جمله ایجاد نمی‌شود.

This painting, which I adore, is worth over a million dollars.
The neighbor, who lives down the road, got a new car.
The plant, which sits in the window, is getting new leaves.
The teacher, who was about to retire, began writing her memoirs.
Billy, who I work with, just got relocated.
My doctor is trying a new testing method, which had a 70% success rate.

اما در مثال‌های بالا، جملاتی که بعد از ضمیر موصولی آمده است، فقط اطلاعات اضافی ارائه کرده و حذف آنها تغییری در مفهوم جمله اصلی ایجاد نمی‌کند.

بند موصولی غیرتعریفی حتماً باید بین دو ویرگول قرار گیرد.

حذف ضمیرهای موصولی

ضمایر موصولی در انگلیسی اگر به مفعول اشاره داشته باشند، می‌توان آنها را حذف کرد. ولی اگر به فاعل اشاره کنند، نمی‌توان آن را حذف کرد. در انگلیسی رسمی‌تر بهتر است که ضمیر موصولی حذف نشود. به مثال زیر دقت کنید.

The person who drives a red truck is called Tom. نام شخصی که کامیون قرمز را می‌راند تام است

در اینجا who به فاعل (person) اشاره دارد و بنابراین قابل حذف نیست.

The truck (that) Tom drives is red. کامیونی که تام آن را می‌راند قرمز است

اما در اینجا that به مفعول (truck) اشاره دارد و می‌توان آن را حذف کرد.

تفاوت that و which

that و which هر دو ضمیر موصولی هستند که برای اشاره به اشیا، چیزها و حیوانات و دادن توضیحات بیشتر دربارۀ آنها به کار برده می‌شوند. اما تفاوت کوچکی نیز باهم دارند. در بالا، دو نوع بند موصولی (تعریفی و غیرتعریفی) را معرفی کردیم.

that مختص بندهای موصولی تعریفی و which مختص بندهای موصولی غیرتعریفی است. حالا چطور باید تشخیص دهیم که کجا that و کجا which استفاده کنیم. وقتی اطلاعاتی که می‌خواهیم دربارۀ یک اسم بدهیم کاملاً ضروری است باید قبل از آن that بیاوریم. ولی وقتی که اطلاعات ما مکمل اطلاعات قبلی است و حذف آن تأثیری در معنا و مفهوم جمله ندارد، قبل از بند توضیحی which می‌آوریم.

My bike that has a broken seat is in the garage.

دوچرخه من که زین آن شکسته در تعمیرگاه است.

در اینجا، جمله‌ای که پس از that آمده، اطلاعاتی را اضافه می‌کند که برای تکمیل مفهوم جمله لازم است.

اما در جمله زیر:

My bike, which has a broken seat, is in the garage.

دوچرخه من، که زین آن شکسته، در تعمیرگاه است.

که اگر جمله بین دو ویرگول را حذف کنیم خواهیم داشت: دوچرخه من در تعمیرگاه است.

یعنی خیلی ساده با گذاشتن جمله توضیحی در بین دو ویرگول، آن را به توضیح تکمیلی (غیرضروری) تبدیل کردیم.

همانطور که در بالاتر هم گفتیم، بند موصولی غیرتعریفی باید بین دو ویرگول قرار گیرد. پس اگر توضیح ما غیرضروری بود (بین دو ویرگول) از which استفاده می‌کنیم.

مثال‌ها برگرفته از grammar.yourdictionary.com